Ναι θείε μου..
Ανιψιέ, να έρθεις να φάμε μαζί κάποιο απόγευμα..μου είπε ο μοναδικός μου θείος εδώ στο Τορόντο. Είναι πρώτος εξάδελφος της μάννας μου, μα ...
Είναι πρώτος εξάδελφος της μάννας μου, μα δεν γνωρίζονται προσωπικά, μιλάμε για ασφυκτικά στενές συγγένειες τώρα.
Εμένα φυσικά δεν με έχει δεί ποτέ του, ούτε ζωγραφιστό, μα έχει μια αδερφή, με την οποία ευτυχώς γνωριζόμασταν απο παλιά, κι έτσι με το πες -πες, μάθαμε πως υπάρχει κι ετούτος εδώ ο "χαμένος" θείος.
Το ζήτημα είναι πως, όταν μου έδωσε η μάννα μου το τηλέφωνό του, μου είπε και το δυσάρεστο, ο θείος σου αυτός είναι φανατικός Ευαγγελικός, να το ξέρεις.
Δεν έχω τίποτε εναντίων των Ευαγγελικών, απλά μου τη δίνουν οι κάθε είδους φανατικοί.
Θα τηλεφωνηθούμε θείε, του απάντησα, μιας και οι ώρες μου ήταν δυσανάλογες με τις δικές του, λόγω του ότι τραγουδούσα τις νύχτες, και την ημέρα παρίστανα τον πεθαμένο για ώρες.
Βρεθήκαμε μετά απο έναν μήνα, και πήγαμε για φαγητό σε ένα Nobl εστιατόριο, δίπλα στο σπίτι μου, με την επωνυμία Mc Donald's, η οποία μου φάνηκε κάπως γνωστή, και μέσα μας σέρβιραν Πακιστάνοι και μαύροι, τέλος πάντων.
Πήγαμε μέσα και ο θείος με κέρασε καφέ, πιο μαύρο κι απο εκείνην που του τον σέρβιρε.
Δεν με πήρε είδηση μάλλον, το πως καμάκωνα κάτι σάντουιτς, ο άχρηστος καφέ πήγε και μου 'φερε, αλά δε βαριέσαι. Σηκώθηκα και πήγα πήρα καμιά δεκαριά σακουλάκια ζάχαρη, γιατί το κώνειο δεν πινόταν όση καλή θέληση κι αν είχα, άσε που Σωκράτη δεν έχουμε κανέναν στο σόϊ μας, κι εμένα με λένε Νίκο όλως περιέργως.
_Θα βάλεις τόση ζάχαρη; μου είπε με τα φρύδια σηκωμένα ως στο ταβάνι σαν ομπρέλες..
_Όχι, απλά μου αρέσει να μετράω τους κόκκους θείε να περνάει η ώρα.
_Α! (..ανάθεμά με αν κατάλαβε τίποτε, καλύτερα ίσως)
_Να βρείς άλλη δουλειά να κάνεις
_Γιατί θείε;
_Γιατί αυτή είναι δουλειά του διαβόλου μέσα στη νύχτα και στα μπουζούκια..
_Σώπαινε ρε θείε, σοβαρά έ;
_Με ειρωνεύεσαι αλά είναι όπως στα λέω
_Διαβολικά έ;
_Βέβαια..
_Κι εγώ βρε θείε, τόσα χρόνια μέσα στη νύχτα, γιατί δεν έχω δεί ποτέ μου κανέναν διάολο;
_Πως να δεις, σάμπως διαφέρεις;
_Για μισό...διάολος είμαι κι εγώ; αυτό μου είπες τώρα;
_Άμα είσαι ανάμεσα σε διαόλους ανηψιέ, γίνεσαι κι εσύ, κι ας μην ήσουν..
_Πρέπει να πάω επειγόντως σε γιατρό θείε
_Γιατί;
_Γιατί μου έβαλες ιδέες τώρα
_Τι ιδέες
_Να, κάθε πρωί κοιτάζω στον καθρέφτη μου και κέρατα δεν βλέπω, λές να έχω έλλειψη απο Ασβέστιο;
_Αστειεύεσαι, αλά εγώ σου μιλάω για τον δρόμο του Θεού.
_Ποιόν δρόμο του Θεού θείε μου; Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη λίμνη εδώ πέρα..παίρνεις κανέναν κρυφό εσύ που δεν τον έχει ο χάρτης;
_Ο δρόμος του Θεού ανιψιέ, είναι στην Αγία Γραφή.
_Την διάβασα κάμποσες φορές μα δεν μου πολυέκατσε, και οι μουσουλμάνοι να φανταστείς, τα ίδια λένε για το κοράνι τους.
_Σίγουρα δεν την διάβασες όπως έπρεπε, "με πίστη".
_Θείε, ήρθαμε εδώ για να μιλήσουμε δια τας Γραφάς; ή να σε δώ και να με δείς;
_Και για τα δύο..
_Με είδες;
_Σε είδα
_Κι εγώ σε είδα, οπότε δεν πάμε τώρα σιγά σιγά θείε κι ας αφήσουμε τα της Γραφής, γιατί μπάφιασα και θέλω να κάνω κι ένα τσιγάρο έξω;
_Να πάμε, μη σου χαλάσω το χατήρι
Να 'ναι καλά, είχε Χριστιανική ψυχή και με λυπήθηκε.
Μετά απο πολλή πίεση, και μετά απο άπειρες σακούλες που άφηνε στην πόρτα μου γεμάτες με Βίβλους, κασέτες κι αμέτρητα βιβλιαράκια όλο μηνύματα χριστιανικά, δέχτηκα να πάω σπίτι του για φαγητό μπας και γλιτώσω, με την συμφωνία να αφήσει κατά μέρους τα κηρύγματα.
Με υποδέχτηκε στην πόρτα η θεία..η οποία μου έδωσε το χέρι της χλιαρά, σαν να έπιανε σκατά, και τονίζοντάς μου αμέσως μετά πως έπρεπε να βγάλω τα παπούτσια μου.
Σπάστηκα, κι είπα να κάνω μεταβολή όπως μου έλεγε μια φωνή απο μέσα μου, μα κρατήθηκα.
Τα έβγαλα και είδα το πόσο το μετάνιωσε πικρά όταν μύρισαν οι κάλτσες μου σαν ψόφιο φίδι.
Καθήσαμε στο τραπέζι, κι εγώ σαν γνήσιος πόντιος, τους είπα καλή σας όρεξη, πήρα το πιρουνάκι μου και πήγα να ρημάξω τα μακαρόνια που είχα μπροστά μου.
_ΑΝΙΨΙΕ!! ακούστηκε η φωνή του θείου..
_Ορίστε θείε;
_Εμείς στο σπίτι μας δεν τρώμε αν δεν κάνουμε πρώτα προσευχή..
_Ω! βεβαίως, να κάνετε δεν με ενοχλείτε, κάντε εσείς..
_Κι εσύ μαζί μας ανιψιέ..
Άφησα κάτω το δικράνι μου με πόνο, κοιτώντας την θεία κωμωδία που παιζόταν γύρω μου. Ο Θείος είχε σταυρώσει τα χέρια του, έβαλε το κεφάλι κάτω, το ίδιο έκανε και η θεία φυσικά, και άρχισε να λέει μεγαλόφωνα τον εσπερινόν όρθρον μετά των ψαλμών της Κασσιανής.
Επιτέλους ακούστηκε το Αμήν! αλά εγώ που να κάνω την αρχή να φάω, που ξέρω εγώ τι άλλες ακόμη περίεργες συνήθειες έχουν αυτοί στο σπίτι τους.
Καλή μας όρεξη, είπε τότε ο θείος, βγάζοντάς με απο την θανατερή αγωνία που με κατάτρωγε, βλέποντας τα μακαρόνια άθικτα να κρυώνουν τόση ώρα.
Δεν θυμάμαι αν ήταν τέσσερις ή πέντε οι πιρουνιές που χρειάστηκα να τα εξατμίσω , αφήνοντας τον θείο και την θεία να με κοιτάνε με μάτια ορθάνοιχτα σαν κλαπέτα..
_Τρώς πολύ, γιαυτό έχεις το στομάχι Νίκο, μου είπε η θεία.
_Μπα, απο την πείνα είναι θεία, της απάντησα.
_Δεν γίνεται να 'ναι απο την πείνα
_Τι λες; έχεις δεί στην τηλεόραση κάτι παιδάκια στην Αφρική που πεινάνε;
_Φυσικά και είδα..
_Τις κοιλιές τους τις είδες πρησμένες σαν μπαλόνια; Απο την πείνα δεν είναι; άρα κι εμένα είναι απο την πείνα. Και μια και το αναφέραμε, θεία, άλλα μακαρόνια έχεις;
_Βέβαια έχω, να σου βάλω..
_Εμ, τι το λές και δεν το κάνεις..(αφού θα φάω το κύρηγμα, δεν το γλυτώνω, ας πάω φαγωμένος τουλάχιστον, σκέφτηκα)..
Μετά απο το φαγητό, κι όπως το είχα μαντέψει, ήρθε η ..."κατήχηση", με δυό μέτωπα επίθεσης πλέον, ένα εκ δεξιών με τον θείο, κι ένα εξ ευωνύμων με τη θεία. Εγώ στη μέση σαν μαλθάκας, να μην προλαβαίνω να κοιτάζω μια δεξιά, μια αριστερά, γιατί βλέπεις μιλάγανε κι οι δυό μαζι ταυτόχρονα, κι εγώ σαν ευγενικός που είμαι -τρομάρα μου- προσπαθούσα να κοιτάζω όσο γινόταν τον ομιλούντα, που δεν γινόταν.. μιλάγανε ταυτόχρονα.
Αποτέλεσμα! τα μακαρόνια μου φέρανε.. ζαλάδα.
Ο Θεός, κι ο Θεός..και δεν θα πάς στον παράδεισο, και η κόλαση και τα καζάνια, και κάτι απίθανες σάχλες.
_Εσείς θα πάτε στον παράδεισο; τους ρώτησα επιθετικά..
_Βέβαια θα πάμε, ακολουθούμε τον λόγο του θεού..είπαν σχεδόν με ένα στόμα..
_Και, πότε λέτε να πεθάνετε;
Κουφάθηκαν.., με κοίταξαν κι οι δύο με μια κακία..
_Χτύπα ξύλο, τι είναι αυτά που λές;
_Το ξύλο δεν μου έκανε τίποτε να το χτυπήσω, ούτε θα σταματήσει τον θάνατο αν το χτυπήσω, απλά ρωτάω, πότε θα πεθάνετε..
_Μα γιατί να πεθάνουμε, τι σε έπιασε με τον θάνατο;
_Τίποτε, απλά, εσείς όλοι που μιλάτε για παράδεισο, ξεχνάτε ένα πράγμα, πως τον δικό σας παράδεισο, μόνο πεθαμένοι μπορείτε να τον απολαύσετε. Θέλετε να πάτε μέν, μα δίχως να πεθάνετε ..σαν το ποίημα του Σουρή. Τι σόϊ χριστιανοί είστε όταν τρέμετε τον θάνατο; Δεν νίκησε ο Χριστός τον θάνατο; γιατί λοιπόν τον τρέμετε τόσο και χτυπάτε ξύλα και τραπέζια, αντί να χτυπάτε το κεφάλι σας στον τοίχο; μήπως τελικά πιστεύετε ότι σας συμφέρει; μήπως πιστεύετε στα υλικά αγαθά, και τρέμετε να τα αποχωριστείτε;
_Μα...ανηψιέ..
_Αγαπητέ θείε, αγαπητή θεία, θα σας πω εγώ ο αγράμματος μικροφτωχοδιάβολος δυό λόγια, και μετά θα φύγω, οπότε ακούστε με προσεκτικά.
Πρώτον, σας ευχαριστώ για το δείπνο, ήταν υπέροχο.
Δεύτερον, σας παρακαλώ να με δέχεστε όπως είμαι, με τα ελαττώματά μου, μιας και τους συγγενείς μας δεν τους επιλέγουμε.
Ο δικός μου Θεός, είναι άλλος απο τον δικό σας, είμαι πλέον απόλυτα σίγουρος, και προτιμώ τον δικό μου, οπότε μην προσπαθείτε άδικα, δεν αλλάζω Θεό στα 44 μου πλέον, ούτε και συνήθειες.
Ο δικός μου Θεός, είναι στοργικός πατέρας, δεν με απειλεί, δεν με τρομάζει, δεν μου ζητάει να τον τρέμω αλά να τον σέβομαι μονάχα.
Με αγαπάει όπως είμαι γιατί ξέρει πως η φύση μου είναι ατελής και πως είμαι επιρρεπής στα πάθη μου.
Μα πάντοτε με συγχωρεί, πάντα η αγκαλιά του είναι ανοιχτή για μένα, και πάντα χαίρεται όταν του μιλάω κρυφά, λέγοντάς του τις στενοχώριες μου, τα προβλήματά μου, δίχως να μου τάζει λαγούς με πετραχήλια, προσφέροντάς μου απλά αυτό που έχω ανάγκη, το κουράγιο για να συνεχίζω στον δύσκολο ανήφορό μου.
Βλέπει τις προσπάθειές μου να μην κάνω κακό σε άλλους, βλέπει την μεταμέλειά μου όταν τύχει να κάνω άθελά μου ή από απερισκεψία, και δεν με χρεώνει ακριβά.
Δεν με τρομάζει με καζάνια και δαίμονες, τους δαίμονες τους βλέπω ολόγυρά μου καθημερινά, με μορφή ανθρώπινη, έπαψα να τους φοβάμαι. Με τρομάζει η απουσία του όμως, όταν δεν τον νοιώθω κοντά μου, φοβάμαι.
Στη νύχτα που ζώ και εργάζομαι, προσπαθώ να βγάλω τίμια το ψωμί μου, την μεγαλύτερη βρωμιά όμως την γνώρισα σε τύπους "ημερήσιους". Οι της νύχτας ήταν πιο έντιμοι.
Βλέπω νεκρούς τριγύρω μου καθημερινά να περπατάνε και να παριστάνουν τους ζωντανούς, βλέπω ζωντανούς, που έχουν από καιρό πεθάνει μα ακόμη δεν το ξέρουν..
Η κόλασή μου είναι εδώ, την ζω κάθε μέρα, είναι οι κακία που βλέπω γύρω μου, οι διάολοι, που σας είπα πιο πρίν, είμαστε οι ίδιοι οι άνθρωποι, οι φόνοι, η αδικία, η πείνα, η φτώχεια και η ανέχεια..αυτά είναι η κόλασή μου.
Ο παράδεισός μου είναι επίσης εδώ, είναι οι άνθρωποι που αγαπώ, οι κάθε μικρές και μεγάλες χαρές που ζω, η ομορφιά της πλάσης τριγύρω μου, τα παιδιά με το γέλιο τους, οι άνθρωποι με το χαμόγελό τους, οι φίλοι..αυτός είναι ο παράδεισός μου..
Σας εύχομαι να είστε πάντα "ζωντανοί", και καλό παράδεισο..
Καληνύχτα σας!
Μανιφέστο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒάρυνε η σοβαρή συνιστώσα εδώ (που αφήνει και το επιμύθιο) παρ' όλο που το πόνημα αρχίζει κάπως ελαφρά.
Δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω ότι τα κείμενα είναι διαμάντια (όχι όλα, μην παίρνει αέρα κι η έξοδος του πεπτικού μας συστήματος) και θά 'πρεπε νά 'χαν τη δυνατότητα να τα διαβάζουν πολλοί περισσότεροι.
Σε κάποιο βιβλίο ενδεχόμενα.
Σκέψου το.
ΥΓ1. Πες μου, ρε 'συ Νίκο, τι σημαίνει "μού 'φυγε το κλαπέτο"; Τι είναι το κλαπέτο. Το χρησιμοποιώ χωρίς να ξέρω.
ΥΓ2. Για κάτι τέτοιες στιγμές ευχαριστιέμαι που έγινα μπλόγκερ, γνώρισα αξιζούμενα πράγματα
ΥΓ3. Είναι ανάγκη να συμπληρώνουμε από κάτω το face control;
* Σπύρο μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήα) δεν καβαλάω εύκολα καλάμι, είμαι αρκετά ταπεινός.
β) Δεν ξέρω τον τρόπο και τις διαδικασίες που χρειάζονται για να γίνουν βιβλίο κάποια γραπτά μου. Αν ξέρεις και θέλεις, μου λές.
γ) Σε ευχαριστώ για την λέξη "διαμάντια" αν και για μένα είναι πάντοτε μπαλάκια απο καρβουνόχωμα.
1. Το "μου έφυγε το κλαπέτο" σημαίνει το ίδιο όπως:
"Μου 'φυγε ο τάκος"
"Έφαγα φλασιά"
"Μου 'φυγε η μαγκιά"
"Μου 'φυγε το τσερβέλο"
...άντε τώρα να καταλάβει κανείς!
2) Αυτό το λέω κι εγώ καθημερινά Σπύρο μου, όταν διαβάζω εσάς όλους. Είμαι σίγουρος πως υπάρχουν δεκάδες ακόμη "Συνάδελφοι" που γράφουν αξιόλογα, απλά δύσκολο να τους βρείς σε μικρό χρονικό διάστημα (εκτός όλως τυχαία) λόγω πληθώρας.
3) το κοντρόλ, αν εννοείς τα γράμματα ασφαλείας, τα έβαλα αναγκαστικά, μετά απο μια επίσκεψη ενός κόπανου, που μου άφησε πάνω απο 600 σχόλια σε χρόνο μηδέν κάνοντας το μπλόγκ να βογκήξει..
Να το βγάλω, μα αν ξαναγίνει θα το βάλω πάλι, οκ;
Την αγάπη μου φίλε μου,
Νίκος
Κάτο παρόμοιο έπαθα με κάτι φίλους μαρτυρες του Ιεχωβά. Καλησπέρα καρντάσι.
ΑπάντησηΔιαγραφήόλα μέσα μας είναι, και οι σιωπές και οι αντάρες. και το κόκκινο και το μαύρο. και η βροχή και η καταιγίδα. και σαν βγαίνει ήλιος, πάλι εμείς τον φτιάχνουμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήτους θεούς τους φτιάχνουμε για να κρατιόμαστε δήθεν απ' τ' άστρα. μα το μόνο που εκείνα μας ζητούν είναι να λάμπουν μέσα μας...
φιλιά βρόχινα...
(α) ως ταπεινός έχεις μια βασιλεία να κληρονομήσεις, του ουρανού
ΑπάντησηΔιαγραφή(β) δεν ξέρω σχεδόν τίποτα, ξέρω μόνο ότι πρέπει να κατοχυρώσεις τα διακιώματα (αυστηρή προσοχή εδώ)πριν το πάρεις λιτανεία στους εκδοτικούς οίκους. Η εναλλακτική λύση (αν έχεις χρήματα) είναι να το τυπώσεις μόνος σου.
(γ) αν σου περισσεύουν τίποτα μπαλάκια από καρβουνόχωμα, στείλε μου δύο! Σπουδάζω παιδί!
1. ναι, αλλά τι είναι το κλαπέτο κυριολεκτικά;
2. μου θυμίζει το στρατό που είμαστε όλοι άσχετοι και πάλι κι εκεί βρέθηκαν διαμάντια-άνθρωποι.
3. βάλτα τα γράμματα όποια ώρα θέλεις. Για πάρτη σου ας κουραστούμε και λίγο!
Κλαπέτο:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια ερμηνεία που μπορώ να δώσω, δίχως να ξέρω κατά πόσο είναι σωστή, είναι το εξάρτημα που ενεργοποιείται με ένα κουμπί που το πατάει ένας φορτηγατζής με το πόδι, και το οποίο κλείνει την ροή του πετρελαίου, κόβοντας επιπλέον έτσι ταχύτητα στις κατηφόρες έξτρα απο την χρήση των φρένων.
Ευχαριστώ τα μάλα
ΑπάντησηΔιαγραφήέπεσα μέσα ή πέταξα μπαρούφα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω, σ' εμπιστεύομαι απόλυτα αλλά, αφού επιμένεις, να ρωτήσω
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Νικολιό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠες τα Χρυσόστομεεεεεε!!! Και ο νοών νοείτω....
kala xhgh8hkes!!!!!!!!!!toulaxiston euxaristh8hkes thn makaronada ap'oti katalava!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή