11 Άλλο εμείς, κι άλλο αυτοί

Μου λέει τις προάλλες ένας καλός μου φίλος, ο Μάνθος,
«κάνεις το λάθος που έκανα κι εγώ παλιότερα. Θεωρείς πως και οι άλλοι είναι σαν και σένα, γι αυτό και πικραίνεσαι. Εμείς μεγαλώσαμε διαφορετικά, με άλλες αξίες, από γονείς και προγόνους πρόσφυγες. Με ανεπτυγμένα υπέρμετρα το φιλότιμο, το δέσιμο μεταξύ οικογένειας, το δέσιμο μεταξύ συγγενών φίλων και γειτόνων, και την φιλοξενία, που όμοιά της πλέον δεν βρίσκεις παντού. Δεν μεγαλώσαμε όλοι ίδια, μην το παραβλέπεις..».
Ναι, είχε δίκιο. Μεγάλο δίκιο.

Τους συγγενείς και τους φίλους μου, θέλω να τους βλέπω, να τους επισκέπτομαι και να με επισκέπτονται ελεύθερα, δίχως προσκλήσεις, δίχως ραντεβού, απρόβλεπτα και απρογραμμάτιστα. Ειδικότερα τους φίλους.

Θέλω να τους τηλεφωνάω και να μου τηλεφωνούν, να μαθαίνω πως είναι, πως περνάνε, αν χρειάζονται κάτι, κι εκείνοι να ενδιαφέρονται για μένα. Όχι φιλίες του κώλου, από συμφέρον.
«Και τελευταία, έχω χορτάσει από φιλίες τέτοιες, σε σημείο που αηδίασα με τον εαυτό μου τον ίδιο, για το πόσο εύπιστος είμαι..»

Άνθρωποι που σε κατηγορούν και σε θάβουν σε άλλους, παριστάνοντας τον φίλο μπροστά σου. Που σε θυμούνται μόνο όταν σε χρειάζονται, και σε ξεχνάνε τον υπόλοιπο καιρό. Που σου στέλνουν μηνύματα από αγγαρεία "για να μην λες", και που όταν πας σπίτι τους αισθάνεσαι πως τους είσαι βάρος, παρείσακτος, πως λαχταράν να φύγεις όσο πιο σύντομα γίνεται.


Που σε κάνουν παρέα μέχρι να γνωρίσουν νέους φίλους, και μετά σε ξεχνάνε η σε κάνουν πέρα χωρίς λόγο, και χωρίς να έχουν τα κότσια να στο πουν κατά πρόσωπο.

Που προδίδουν μυστικά, πατώντας υποσχέσεις και όρκους, αρκεί να κάνουν τη δουλειά τους. Που το ψέμα και η αναλήθεια είναι το ψωμοτύρι τους.

Που αγνοούν επιδεικτικά τα τηλεφωνήματα η τα μηνύματά σου, ενώ τα είδαν.
Κι όταν τους το πεις, σαν παράπονο, σου λένε τις πιο πανηλίθιες δικαιολογίες που μπορεί να σκαρφιστεί το φτωχό τους μυαλό, λες και μιλάνε σε κανέναν με μειωμένο IQ..
Σε κάποιον ηλίθιο η σε κάποιον πνευματικά ανάπηρο.

Ναι Μάνθο, είχες απόλυτο δίκιο.. Δεν είμαστε ίδιοι. Διαφέρουμε αφάνταστα..
Άλλο εμείς, κι άλλο αυτοί!
TGB

Πηγή: (Άλλο εμείς, κι άλλο αυτοί | Toronto Greek Bloggers) toronto greek bloggers Thank you for Sharing!

15 Νέο Blog, νέα προσπάθεια

Toronto Greek Bloggers

Το νέο αυτό ιστολόγιο είναι εδώ και λίγους μήνες μόνο στον "αέρα". Από τις 18 Μάρτη συγκεκριμένα.

Μια συλλογική προσπάθεια Ελλήνων συναδέλφων, που σατιρίζουν και ασχολούνται με κάθε ζήτημα, που αφορά τους Έλληνες. Είτε ζούν στην Ελλάδα, είτε στην παροικία του Τορόντο.
Ομολογώ πως είμαι ένας από την ομάδα, και ότι βοήθησα στο στήσιμό του όσο μπορούσα.

Θα σας ζητήσω σήμερα μια χάρη.
Να το επισκευθείτε, να διαβάσετε όσες αναρτήσεις θέλετε, και να το βάλετε στα αγαπημένα σας, κάνοντας Follow.
Χρειαζόμαστε την στήριξή σας, την συμπαράστασή σας.

Θα σας ακολουθήσουμε κι εμείς επίσης, θα σας διαβάζουμε, θα αναρτούμε κείμενα που θα μας προτείνετε η που θα μας άρεσαν,
με ενεργό πάντοτε Link στην πηγή.

Οι "απέναντι" πολλοί και ισχυροί, έχοντας στα χέρια τους τα τοπικά ΜΜΕ, και θέσεις ισχύος.
Δεν μας πτόησαν ούτε θα μας πτοήσουν. Τα βάζουμε με κάθε τι σάπιο. Και πιστέψτε με, η σαπίλα δεν υπάρχει μόνο στην πατρίδα. Εδώ είναι ακόμη πιο αισθητή.

Θέλω να πιστεύω πως δεν θα μου αρνηθείτε, και πως θα ανταποκριθείτε στο κάλεσμά μου.

Σας ευχαριστώ θερμά εκ των προτέρων
ΑΑΤΟΝ

12 Η ηλιθιότητα ζαλίζει λέμε

Μπήκα στο Facebook και ζαλίστηκα με τις σαχλαμάρες και την ηλιθιότητα που συναντάει κανείς από αρκετούς ανθρώπους.

Είναι μερικοί μάλιστα, πού νομίζουν όντως πως βρίσκονται στην εκκλησία μέσα. Άλλοι πάλι, θεωρούν τον κάθε παπαρολόγο ως πάστορα.
Αμολάει μια βλακεία ο δικός σου η η δικιά σου, "Amen" ..απαντάνε από κάτω τα ζωντανά, που την είδαν ως το πλήρωμα της Online εκκλησίας.
Ξανακλάνει η παστόρισσα.. "Amen.." τα πράϊτα.

Τι λέτε ορέ ζωντόβολα; Πόσο πλύσιμο έφαγε ο εγκέφαλός σας, που καταντήσατε ανεγκέφαλα; Σε ποιόν λέτε Αμήν;

Και το πιό κουφό που διάβασα, ήταν την ημέρα της Παναγίας, στις 15 Αυγούστου..
Δείτε το:
«Happy Celebration to all the Peter and Maria's»
Ο Peter ποιος είναι; Γιατί σαν Πέτερ γνωρίζω μόνο τον Πέτρο. Μα ο Πέτρος γιορτάζει άλλη μέρα, μαζί με τον Παύλο..

Και προσπαθούν μετά να με πείσουν για ποιο πράγμα; Πως η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει; Εγώ θα σας έλεγα να το ξανασκευτείτε.
Χώρα που πέθανε η γλώσσα της, είναι ήδη με το ένα πόδι στον τάφο..!!
TGB

Πηγή: Toronto Greek Bloggers

7 Σου το είπα, με πονάει

Ακούω ένα τραγούδι του Βασίλη Καρρά, και με μελαγχολεί ακόμα πιο πολύ, όταν ακούω το ρεφρέν "σου το είπα με πονάει, όταν κάποιος δεν με εκτιμάει".

Πάσχα 2013. Έστειλα μηνύματα σε πολύ κόσμο, ευχόμενος Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά. Οι περισσότεροι μου απάντησαν. Ακόμη και άνθρωποι που δεν με συνάντησαν ποτέ, η μόνο για λίγο, μου έστειλαν τις ευχές τους, ακόμη κι από τη Γερμανία ο Στέλιος.

Περίμενα από κάποιους ακόμη, πολύ "κοντινούς" μου.. αλλά μάταια. Με πήρε το παράπονο.
Στείλανε ευχές, όπως έμαθα, σε άλλους, ακόμα και σε άτομα που γνώρισαν απο μένα, μα όχι και σε μένα. Σε μένα ήρθαν μόνο οι δικαιολογίες τους.  "Άδειασε η μπαταρία του κινητού και.."

Πολύ παιδική δικαιολογία, και δεν είμαι παιδί πλέον. Λυπάμαι, μα δεν μπορώ να τη δεχτώ, υποτιμά την νοημοσύνη μου, με κάνει και αισθάνομαι γελοίος. Σε ένα σπίτι με 4 κινητά, ποτέ δεν αδειάζουν όλες μαζί οι μπαταρίες ταυτόχρονα. Και μπαταρία για άλλους είχες, σε μένα ..άδειασε ; Μήπως με "έγραψες" κανονικά ;
Ας είναι, πάντα καλά να σαι μόνο..

Από ότι κατάλαβα, η εκτίμηση δεν ήταν αμοιβαία τελικά. Και από την όλη στάση, που μάλλον δεν την καταλαβαίνουν οι ίδιοι, βγαίνει το συμπέρασμα ότι, τελικά εκτιμούν περισσότερο άτομα που γνώρισαν πρόσφατα, κι όχι άτομα που πραγματικά τους νοιάζονται, χωρίς υστεροβουλίες.
Ναι, είναι καλά παιδιά, το ξέρω. Απλά, έμαθαν κάποια πράγματα αλλιώς, και εκτιμούν με δικά τους κριτήρια. Δεκτόν.

No hard feelings λένε οι Καναδοί. Κι έχουν δίκιο.
Τον δρόμο μου λοιπόν.. Δεν μπορώ να αισθάνομαι βάρος για κανέναν, και δυστυχώς αυτό το συναίσθημα μου βγάζουν, ότι τους βαραίνω, και είναι κάτι που μισούσα πάντα απο παιδί ακόμη. Τους ανθρώπους που αγαπάω, δεν τους γίνομαι βάρος, αποχωρώ διακριτικά.

Γιατί μου έμαθε καλά η ζωή,πως,
"με το ζόρι αγάπες δεν γίνονται, απλά φεύγεις!".

ΑΑΤΟΝ