Όταν ακούω..

Όταν μάθουν κάποιοι ότι είμαι τραγουδιστής, μετά απο λίγο αρχινάν τα χαζά τους.. Όταν λοιπόν ακούω.. Εγώ ρε; .. Εγώ έφαγα τη νύχτα με το κουτάλι Τα λεφτά που έφαγα στη νύχτα αν τα μάζευα θα είχα τη μισή πόλη Και ποιος δεν με γνωρίζει εμένα, πάμε και τώρα σε όποιο μαγαζί θέλεις Οι τραγουδίστριες; γλάστρες μωρέ..φτηνοπουτάνες Οι τραγουδιστές; κουνιστοί, αδερφές Τα μαγαζιά; Κωλάδικα, σκυλάδικα, υπόγες, καταγώγια ..χαμογελάω με κατανόηση περισσή, μα θα σκάσω κι αν δεν απαντήσω.. Αγαπητέ μου συνάνθρωπε, έχεις κάποια κοινά γνωρίσματα με εκείνο το Όν που ονομάζει η επιστήμη "Έλληνα". Σαν Έλληνας λοιπόν, όσα δεν φτάνεις τα κάνεις κρεμαστάρια. Εάν ήξερες την νύχτα τόσο καλά, κι εάν ήσουν "της νύχτας" όπως σου αρέσει να καυχιέσαι, θα ήξερες πως οι "της νύχτας" δεν καυχιούνται πως είναι "της νύχτας", γιατί απλά "ΕΙΝΑΙ". Το ότι έφαγες περιουσίες στη νύχτα, δεν σε τιμά καθόλου, οπότε καλύτερα να μην το λες. Το ότι σε γνωρίζουν σε όποιο μαγαζί κι αν πας, δεν είναι τίτλος τιμής, και δεν είσαι ο μόνος. Οι ιδιοκτήτες και οι εργαζόμενοι άλλωστε στη νύχτα, έχουν απλά, πολύ καλή μνήμη. Γλάστρες λες τις τραγουδίστριες και φτηνοπουτάνες, όμως σπαταλάς περιουσίες για μία και μόνο απ' αυτές, άρα δεν είναι καθόλου φτηνές. Αδερφές και κουνιστούς λες εμάς τους τραγουδιστές, όλους δίχως εξαίρεση, μα όταν μας κοιτάζει λάγνα η δικιά σου την ώρα που πλησιάζουμε στο τραπέζι σου και μας πετάει λουλούδια, σε ζώνουνε τα φίδια, σε καταλαμβάνουν ανασφάλειες, σε τρώει η ζήλια, βιάζεσαι να την πάρεις να φύγετε.. Βλέπεις, τόσα χρόνια κι εμείς "στη νύχτα" κοντεύουμε να κάνουμε διδακτορικό ψυχαναλυτή με σας που έχουμε μπλέξει. Σας καταλαβαίνουμε λοιπόν πως αισθάνεστε..το νοιώθουμε, διαβάζουμε την αγωνία στο πρόσωπό σας και γελάμε με τα αυλάκια ιδρώτα που κυλάν στην αστεία σας φάτσα, και πολλές φορές σας "παίζουμε στα δάχτυλα" με θράσος που σας αξίζει, να σας κάνουμε να πρασινίσετε απο ζήλια..κι άλλες φορές σας αγνοούμε επιδεικτικά, και τότε σκάτε ακόμα πιο πολύ..Να γίνω πιο σκληρός; Φοβάσαι τους τραγουδιστές που είμαστε "αδερφές (?) "...φιλάρα; Γιατί δεν αφήνεις την δικιά σου λοιπόν ένα βράδυ να κοιμηθεί στο κρεββάτι μαζί μου να κάνουμε ένα ...λεσβιακό; Θα σου πει την άλλη μέρα πόσο αδερφή ήταν ο τραγουδιστής..άντε ντε; Κάνε το πείραμα, και θα πεισθείς, άλλωστε η Θεία Όλγα ξέρει. Προσωπικά, σε συμβουλεύω: Αστο καλύτερα, θα πικραθείς..! Δεν θέλω να συνεχίσω να λέω κι άλλα, αν και θα μπορούσα να γράφω σελίδες... το ξέρω, γιατί με ξέρω...μα το μόνο που βγάζεις πάντοτε, είναι η πικρία απο μέσα σου, και τίποτε άλλο. Μια πικρία συσσωρευμένη όλα αυτά τα χρόνια, απο στόματα μεθυσμένα, απο μυαλά στεγνωμένα, απο ανθρώπους αγροίκους, άξεστους, εφετζήδες, νεόπλουτους... Ανθρώπους που δεν έμαθαν ποτέ να εκτιμούν τον μόχθο του άλλου για την επιβίωση, τους κόπους του, και το ότι επιτελεί λειτούργημα συν τοις άλλοις.. Που δεν κοίταξαν ποτέ πίσω απο την χαμογελαστή μάσκα του καλλιτέχνη, να δουν την χαρά, τον πόνο ή την λύπη του.. Και μιλάνε μετά οι τυφλοί, πως "τα είδαν όλα;".. Κρίμα...

"και λεγόμαστε άνθρωποι.. με μυαλό και αισθήματα.. και λεγόμαστε άνθρωποι.. με μυαλό και καρδιά.." (Κ. Χατζής)