Όπου ο εγωϊσμός..

Είναι στιγμές καρδούλα μου, που.. ..θέλω να σου χαμογελάσω, μα μια φωνή μέσα μου, μου λέει "μη βγάλεις άχνα".. ..θέλω να σου πω πόσο πολύ μου λείπεις, μα κλείνω τα χείλη μου με πείσμα.. ..θέλω να σ' αγκαλιάσω μα δεν έχω τη δύναμη να σπάσω την αλυσίδα που με δένει.. ..με κλειστά ακόμη τα μάτια το πρωί, ψάχνω να σε νοιώσω δίπλα μου, κι αν λείπεις σου θυμώνω για ώρες.. ..αν δεν βρω γυρνώντας σπίτι, ένα μήνυμα για το που είσαι, νοιώθω πως με αγνοείς.. ..αν δεν έρθεις να με αγκαλιάσεις μόλις με δεις, με πονάει.. Πόσες φορές δεν νοιώσαμε αυτόν τον εγωισμό, ανάκατο με θυμό, πίκρα και πόνο, μαζί με μια δόση κακίας και εκδικητικότητας να μας σφίγγει το λαιμό, να μας σφραγίζει τα χείλη, να μας δένει τα χέρια, να μας δηλητηριάζει την ψυχή και τα συναισθήματα..

• Γι αυτό σου λέω μάτια μου.. όταν βλέπεις να γίνομαι ένα παραπονιάρικο παιδί, μην φεύγεις απο κοντά μου, μείνε δίπλα μου, αγκάλιασέ με, φίλα με, μίλα μου, βοήθα με να σπάσω τα δεσμά που με κάνουν ξένο..βοήθα με να ξαναγίνω ο εαυτός μου, γιατί μόνο τότε νοιώθω όμορφα.. δεν θέλω να σου θυμώνω, σε λατρεύω.. έλα μου..