Δωμάτιο με θέα..

Γερμανία, 1989, Garmish-Partenkirchen Πήγα να νοικιάσω γκαρσονιέρα, να μην με λένε άστεγο κι ότι κοιμάμαι κάτω απο γεφύρια.. Τα χρόνια εκείνα έβρισκες πανεύκολα δουλειά, μα σπίτι δεν έβρισκες με τίποτε. Άνθιζε απο τους παλιούς η "μαύρη" αγορά θυμάμαι. Θέλεις σπίτι; θα μου δώσεις 2, 3 4 και βάλε χιλιάδες Μάρκα..καλύτερα κάτω απο γέφυρα δηλαδή, αλά είπαμε..τι θα πει ο κόσμος. Σε μια αγγελία είχε δύο στο ίδιο σπίτι για νοίκιασμα. Πήρα αμέσως τηλέφωνο αλαφιασμένος και απάντησε η εγγονή του Χίτλερ, με μια γλυκιά φωνούλα που θύμιζε την αξέχαστη ηθοποιό, που εγώ -ως συνήθως- ξέχασα το όνομά της..(εκείνη μωρέ που έλεγε, "Λαλάκη, φάε τη σούπα σου παιδάκι μου.." ...όποιος θυμηθεί να μου πεί να το γράψω..) Χτύπησα το κουδούνι και μου άνοιξε μια Γερμανίδα..(λοιπόν, όποιος με πεί χοντρό θα τον σπάσω τα μούτρα) σκέτος τόφαλος, πρέπει να ήταν ίσαμε τέσσερις φορές εγώ.. Έμεινα να την κοιτάζω με δέος.. Ναί; Ε, ναι, ήρθα για την αγγελία, είμαι αυτός που σας τηλεφώνησε ενάμισι λεπτό πρίν..(φανταστείτε πώς οδηγούσα μη μου το προλάβει άλλος) Με κοίταξε σαν να έβλεπε κανέναν λιγδιάρη..Τι έγινε ρε πούστη μου, σκέφτηκα, ξέχασα να πλυθώ; Ά! και θυμήθηκα, η Σαπφώ Νοταρά ήτανε..Λαλάαακη...ναι ναι.. Μου άνοιξε την πόρτα και προχώρησε στη σκάλα. Τούρκος είσαι; με ρώτησε (όλα αυτά στα Γερμανικά βέβαια, αλά μη σας ταλαιποράω..ντάξ;) Όχι, Έλληνας, της είπα.. καλά, μαλάκω είναι; έχει δεί ποτέ της τούρκο όμορφο σαν εμένα; φτού ..γαμώτο.. Χέστηκε, σιγά μη καταδεχόταν να απαντήσει.. Άκουγα στο βάθος ένα ροχαλητό, που θύμιζε εμένα όταν κοιμάμαι και χάσκω με ανοιχτό το στόμα..θα είναι ο άντρας της ξανασκέφτηκα. Περάσαμε δίπλα απο ένα αρκούδι μαύρο και μαλλιαρό.."Αυτός είναι ο Ράμπο" μου είπε.."είναι σκύλος του Αγίου Βερνάρδου". Τότε το ξανακοίταξα και διαπίστωσα πως όντως δεν ήταν αρκούδα..ρε παιδιά; ο σκύλος ροχάλιζε..μα την ομορφιά μου σας μιλάω..έκανα κρυφά το σταυρό μου σαν να έπαιζα μαντολίνο και την ακολούθησα μέχρι που φτάσαμε σε μία ξύλινη στενή σκάλα.. "Ακολούθα με", μου πρόσταξε.. Αμ δε! μαλάκας είμαι; δεν το κουνάω ρούπι.. Άντε, τι κάθεσαι; μου ξαναματαλέει.. Ρε παιδιά; εσείς θα πηγαίνατε; εγώ όχι, δεν πάω, δεν τολμάω δηλαδή..Πού ξέρω αν αντέξει η σκάλα; μου έφερε χαρτιά πότε κατασκευάστηκε; πόσοι μαστόροι χτίζανε και πόσοι μαθητάδες; κι άμα σπάσει και βρεθούμε απο κάτω εγώ κι απο πάνω μου αυτή; και άντε δεν σπάει, κι άμα σκοντάψει και πέσει πρός τα πίσω; ή έστω, άμα ζαλιστεί; είναι και μιας ηλικίας η μπάμπω.. Ανεβείτε, σας ακολουθάω, της απάντησα..περιμένοντας να ανέβει τέρμα επάνω.. Ανέβηκε κάποτε, με τη γλώσσα σαν γραβάτα να κρέμεται και μου έδειξε το ένα δωμάτιο. Ήταν ένα πανέμορφο αρχοντικό..εφταμισάγωνο. Δεν είχε ούτε δέκα πόντους ευθεία, όλος ο τοίχος ζίγκ ζάγκ πήγαινε. Καλά ρε ο πούστης, στο Χίλτον βρέθηκα πάλι; βίλα λαχτάρα. Πόσο κάνει; τη ρώτησα.. 55ο μάρκα κρύο, μου λέει.. Το άλλο που έχετε; μπορώ να το δώ; Μου κάνει νόημα με το κεφάλι δείχνοντας πίσω μου. Μπήκα σε ένα άλλο πανέμορφο αρχοντικό..εφταμισάγωνο. Αυτό το σπίτι θα το χτίσανε είτε σουρωμένοι, είτε φύτρωσε μόνο του, αλλιώς δεν εξηγείται η παντελής έλλειψη ευθειών. Αυτό πόσο κάνει; Αυτό πρός το παρόν δεν το νοικιάζω, και η τιμή είναι 350 μάρκα κρύο. Γιατί δεν το νοικιάζετε; Έτσι θέλω, μου απάντησε ευγενικώτατα. Οκ, και ..ο λόγος -της μεγάλης θα έλεγα- διαφοράς στην τιμή εστί ποίος; Το πρώτο δωμάτιο έχει θέα; Τι έχει; Θέα Πού έχει θέα; Στο βουνό Ναί; Γιά! Χαμπάρι δεν πήραμε γιαγιά.. Βάς; μου λέει, βλέπεις το τελευταίο το είπα Ελληνικά.. Τίποτε τίποτε. Ώστε λόγω θέας κάνει 200 μάρκα παραπάνω έ; Βεβαίως, τι θέλεις, να έχεις θέα δωρεάν; Εκεί ρε παιδιά δεν άντεξα, με πήραν και με σήκωσαν οι διαόλοι μου..το αίμα μου βάρεσε κοτύλα, μα είπα μέσα μου, "όχι ρε ρουφιάνα, δεν θα μέ συγχίσεις εσύ, δεν θα σε βρίσω.." Την κοιτάζω, προσπαθώντας να μείνω ψύχραιμος -όπως πάντα...όταν κοιμάμαι- και της λέω. "Γιατί μου χρεώνετε 200 μάρκα την θέα κυρία μου;" Τόσο κάνει, άμα σ' αρέσει. Ομορφιά μου λυγερή, γοργόνα μου, δεν είναι δικό σου το βουνό, γιατί ζητάς χρήματα για κάτι που δεν σου ανήκει; Πόσα δίνεις του Θεού νοίκι για το βουνό, ώστε να μου επινοικιάσεις εμένανε μετά τη θέα; Είπα άμα σου αρέσει. Κοίτα να δείς, απο Ελλάδα είμαι, απο βουνό κατέβηκα, μπάφιασα απο βουνά, ποτάμια, θάλασσες, λίμνες κι απο ήλιο..μπορείς να μου δώσεις το άλλο; να σου δώσω άλλα 100 ακόμη, μα δεν θέλω θέα..σπίτια να βλέπω θέλω, ν' ακούω ανθρώπους να περνάνε απ' έξω θέλω, τη βροχή όταν χτυπάει στο τζάμι μου ή στις διπλανές σκεπές να ακούω μονάχα, μου φτάνει.. Με κοίταξε για πάνω απο ένα λεπτό, με κάτι πράσινα μικρά και παρατηριτηκά μάτια..και στο τέλος μου είπε με ένα χαμόγελο, "πάρτο 350" ..επειδή μου άρεσε αυτό που είπες, με τη βροχή..