Δόκιμε κατέβα..

Πήγαμε Καταδρομές, στη Ρεντίνα για εκπαίδευση ανορθόδοξου πολέμου (ανταρτοπόλεμος) καμιά 20ριά μόνιμοι Λοχίες, θα είμασταν τότε 17 χρονών πε...

Πήγαμε Καταδρομές, στη Ρεντίνα για εκπαίδευση ανορθόδοξου πολέμου (ανταρτοπόλεμος) καμιά 20ριά μόνιμοι Λοχίες, θα είμασταν τότε 17 χρονών περίπου. Ένα απόγευμα, μας πήγαν 40 χιλιόμετρα πορεία, πάνω σε κάτι ρεματιές, ώσπου στο τέλος όλοι μας είμασταν συγκαμένοι. Μας περιλαβαίνει κάποια στιγμή ένας δόκιμος, και μας πάει ξανά "βόλτα" στις διπλανές ραχούλες. Ο πόνος απο το σύγκαμα αφόρητος, περπατάγαμε σχεδόν όλοι σαν χεσμένοι, με ανοιχτά τα πόδια, και ο δόκιμος στα τέτοια του.. Φτάσαμε σε ένα ρέμα, που είχε βάθος κοντά στα δέκα μέτρα. Το πρόβλημα δεν ήταν το βάθος του αλά η πλαγιές του, που ήταν εκτός απο απότομες, κάθετες σχεδόν, και γεμάτες απο φυλλόχωμα, δηλαδή χώμα μαλακό, μαζεμένο απο τα χρόνια απ' τα φύλλα. Εδώ πατούσες και 3 μέτρα κάτω βρισκόσουν, σαν να έκανες τσουλήθρα. -ΚΑΤΕΒΕΙΤΕ, φώναξε ο δόκιμος.. Δεν κατεβήκαμε, τσουλήσαμε..σε δυό βήματα είμασταν στο βάθος του ρέματος. -ΑΝΕΒΕΙΤΕ, ξαναφώναξε.. Αμ, για ανέβα, έκανες πέντε βήματα και είχες ανέβει μονάχα ένα, το χώμα βούλιαζε κάτω απο τα πόδια σου. Έμοιαζε σαν τους εφιάλτες εκείνους, που κάποιος σε κυνηγάει, κι εσύ τρέχεις, μα βρίσκεσαι στο ίδιο σημείο πάντα, απο τον τρόμο που νοιώθεις. Κάποτε ανεβήκαμε, με τη γλώσσα σαν γραβάτα να κρέμεται απ' έξω, μοιάζαμε όλοι σαν σκύλοι Χάσκυ που τράβαγαν έλκηθρο, μόνο που εδώ είχε διαολεμένη ζέστη, κι ας ήταν βουνό. -ΚΑΤΕΒΕΙΤΕ, ξαναφώναξε ο τσόγλανος...ξανακατεβήκαμε.. -ΑΝΕΒΕΙΤΕ, άντε πάλι ο ίδιος Γολγοθάς.. Αυτό κράτησε περίπου μισή ώρα, και θα κράταγε πολύ ακόμα αν δεν τρελαινόταν ένας δικός μας, Νίκος κι αυτός, απο Καβάλα. Δίπλα μου ήταν, όταν τον είδα με τρόμο να βγάζει αφηνιασμένος μία γεμιστήρα απο τις παλάσκες του, να την σκίζει με την ξιφολόγχη, να την τοποθετεί μέσα στο όπλο του και να τραβάει το κλείστρο οπλίζοντας και σημαδεύοντας τον δόκιμο.. Ο δόκιμος είμαι σίγουρος πως τα χρειάστηκε άγρια, μα δεν έδειξε το παραμικρό ίχνος φόβου. Τον κοίταζε ήρεμα και του είπε μιά δυό φορές, "ηρέμησε". -ΔΟΚΙΜΕ ΚΑΤΕΒΑ, άρχισε να ουρλιάζει εκτός εαυτού ο μαλάκας ο δικός μας.. Δίχως να βγάλει μιλιά η να καθυστερήσει, ο δόκιμος κατέβηκε σε δυό δρασκελιές κάτω, γύρισε ξανά πρός το μέρος του Καβαλιώτη που τον σημάδευε, και περίμενε στωϊκά το "Δόκιμε ανέβα". -ΔΟΚΙΜΕ ΑΝΕΒΑ, ξαναούρλιαξε ο Καβαλιώτης. Σε 4-5 δρασκελιές ο δόκιμος ήταν επάνω..καλά ρε, εμείς κάναμε μισή μέρα, αυτός τι έγινε, πετάει; Όλη την ώρα εννοείται πως προσπαθούσα μαζί με τους υπόλοιπους να τον καλμάρουμε και να του πάρουμε το όπλο, ή έστω να τον κάνουμε να το αφοπλίσει..και τι δεν του είπαμε.."ρε, θα μας σκίσουν μετά στα καψώνια μόλις πάμε πίσω και μάθουν τι έκανες.." , ο άλλος του έλεγε "Καβαλιώτη έτσι και φάω καψώνι εξ αιτίας σου, καλύτερα να φύγεις απο Ελλάδα.." Αφού ανεβοκατέβασε 5 φορές τον δόκιμο, στο τέλος έκανε ένα λάθος, και βρήκα εγώ την ευκαιρία και του πήρα το όπλο με ρίσκο να φάω καμιά μπαταριά ο ίδιος.. Ευτυχώς με είδαν κι οι υπόλοιποι και 3-4 που ήταν δίπλα πέσαν πάνω του μαζί μου στη στιγμή κρατώντας τον γερά, και έτσι δεν πρόλαβε να κάνει χειρότερη μαλακία. Ο δόκιμος μόλις είδε πως του πήραμε το όπλο, μας είπε να μπούμε στη σειρά, και δίχως άλλη κουβέντα μας οδήγησε πίσω στον καταυλισμό. Όταν το έμαθε ο Λοχαγός, (ορε μανούλαμ..), μας ξαναβάζει στη γραμμή, και μας κάνει μια βολτίτσα...80 χιλιόμετρα μέσα στη νύχτα. Ταλκ που να βρεις στο βουνό πάνω; δεν ξέρετε τι πάει να πει σύγκαμα..ξέρω τι σας λέω.. Ο Καβαλιώτης έμαθε συν τοις άλλοις, και τι πάει να πει καρπαζιές.. όχι θα τον αφήναμε έτσι!

Related

new post 3181509685727584768

Δημοσίευση σχολίου Default Comments

  1. "Όταν το έμαθε ο Λοχαγός, (ορε μανούλαμ..), μας ξαναβάζει στη γραμμή, και μας κάνει μια βολτίτσα...80 χιλιόμετρα μέσα στη νύχτα.
    Ταλκ που να βρεις στο βουνό πάνω; δεν ξέρετε τι πάει να πει σύγκαμα..ξέρω τι σας λέω.."


    Α ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ....ΔΕΝ ΜΠΟΡΩΩΩΩΩΩΩΩ.....ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

emo-but-icon

Αναγνώστες

item