Βρέχει υπουργούς στη στράτα μου

Περπατάς λέει στο δρόμο, και ξαφνικά δίπλα σου σκάει σαν καρπούζι ένας ευτραφής υπουργός. Πήδηξε λέει από το μπαλκόνι του. Σενάριο 1ο. Σου κάνει τα ρούχα κώλο με τα αίματά του, και εσύ δεν ξέρεις σε ποιόν να στείλεις το λογαριασμό απ' το καθαριστήριο..διότι ο μαλάκας πέθανε και, ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος, ο δε τις αποθανών, μηδένα γαρ έχει χρέος. Να το πάω στο κόμα του; θα μου πούνε δεν είμαστε αρμόδιοι, ή βάλε τον λογαριασμό στον ...ξέρετε που.. Σενάριο2ο. Και σας ερωτώ, αν έπεφτε ο μάλαξ επάνω μου; τι θα γινόταν τότε; Γιατί αυτός θα έπεφτε στα μαλακά, διότι βλέπεις κι εγώ είμαι γερά χτισμένος, οπότε αυτός θα επιζούσε. Εγώ όμως ο δόλιος θα τα κακάρωνα, δίχως να το θέλω, διότι δεν είναι και τόσο απλό να δέχεσαι κατακέφαλα έναν μούσκαρο 180 κιλών που κατεβαίνει με ταχύτητα 80 μίλια το δευτερόλεπτο από τον 3ο-4ο και βάλλε όροφο, ..με πιάνεις; Δεν είναι έπειτα αδικία, να ζει ο αυτόχειρ και να αποδημεί ο τρώγων αμέριμνος τυρόπιταν; Σενάριο 3ο Τον κοιτάζεις αδιάφορα λοιπόν, και τραγουδάς το άσμα του Διονυσίου κάπως παραλλαγμένο:

"..βρέχει υπουργούς, στη στράτα μου"

και συνεχίζεις αμέριμνος το δρόμο σου τρώγοντας ανέμελα την τυρόπιτα!