Τα ...Μέντιουμ

Βλέπω με πίκρα και ανησυχία ένα φαινόμενο που τα τελευταία χρόνια έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις, μα κανένας δεν μιλάει γι αυτό. Το φαινόμενο της φτώχειας.

Κάποτε υπήρχαν οι “νεόπλουτοι”, τώρα πιά μιλάμε για “νεόφτωχους” και μάλιστα σε καθημερινή βάση. Το κακό όμως, έχει και παρακλάδια.Βλέπεις, όπου φτωχός κι η μοίρα του. Προσπαθεί να κάνει την τύχη του με κάθε τρόπο.Μέχρι και σε ....μέντιουμ πάει..να του πουν την μοίρα του, τους τυχερούς του αριθμούς, το ζώδιο που πρέπει να είναι η γυναίκα που θα διαλλέξει, πότε να πάει στη δουλειά, που βρίσκεται η γυναίκα του που τον παράτησε, που είναι ο άντρας της κι αν έφυγε με Βουλγάρα ή Ελληνίδα..λές και έχει μεγαλύτερη σημασία με ποιάν έφυγε, απο το γιατί έφυγε.

Μέντιουμ! ένα επάγγελμα αρχαίο. Τότε λέγονταν Ιέρειες, μάντεις, όπως η δικιά μας η Πυθία, ο Μάντης Κάλχας, κι αργότερα οι προφήτες της Παλαιάς διαθήκης.Σήμερα ονομάζονται “Μέντιουμ”, έχει πιο πολύ σασπένς.

Μετά έρχονται οι υπότιτλοι, οι διάφορες “ειδικότητές” τους, όπως: “μελοντολόγος”, “Αστρολόγος”, “Ψυχικός αναλυτής, “Αναλυτής Ταρώ”, “Διορατικός”, “χαρτομάντης”, “Σύμβουλος Φένγκ-Σούϊ” και ότι άλλο σκεφτούν.

Κάνουν τα πάντα να τους πάρει έστω και ξώφαλτσα κάπου κάποια μέρα κανένας φακός κάποιου καναλιού, όπου δούνε κάμερα στημένη στο δρόμο ή σε κάποια συγκέντρωση τρέχουν μπάς και τους πάρει έστω και για ένα σεκόντο ο φακός,

και μετά να δείς επιτυχία...”το πασίγνωστο διεθνώς Μέντιουμ Μαντάμ Πιπίτσα, γνωστή απο την Τηλεόραση...” όχι παίζουμε.

Και τρέχει η κυρά Κατίνα με αγωνία μην το μάθει ο άντρας της, να της πεί το μέλλον η new Πυθία, που τα στραβά της δεν ξέρει να βγάλει για τον εαυτό της, κάνει προβλέψεις για τους άλους. Εάν μπορούσα να δω το μέλλον καλά μου, μικρόμυαλα κι ευκολόπιστα παιδιά, θα καθόμουν να κάνω τον μάντη και να παίζω θέατρο στον καθένα και στην καθεμία, αντί να πηγαίνω να εισπράττω καθε ευδομάδα τα εκατομυριάκια του λόττο προβλέποντας μονάχα για μένα; Μα θέλει τόσο πολύ μυαλό; ή αρκεί μονάχα τόση χαζομάρα;

Απο τη μιά τους βλέπεις με κάτι σταυροκοπήματα που ούτε ο Πατριάρχης δεν κάνει, κι απο την άλλη τρέχουν στην κάθε μια καφετζού, να της διαβάσει το μέλλον μέσα στο κατακάθι του καφέ, στην τράπουλα, στο χέρι και στό...”θού Κύριε” μην πάω παρακάτω!

Στην Παλαιά Διαθήκη λέει: “Δωρεάν λάβατε, δωρεάν δώτε!” Δεν επιτρέπεται να ζητήσεις ή να δεχθείς το παραμικρό εκμεταλλευόμενος κάποιο χάρισμα που σου έδωσε ο Θεός. Το έλαβες δωρεάν λέει, θα το προσφέρεις στην υπηρεσία των άλων επίσης δωρεάν. Το ζήτημα είναι, υπάρχουν τέτοια χαρισματικά άτομα που προβλέπουν το μέλον; κι αν ναί, ποιός το έχει το χάρισμα αυτό; Γιατί συνήθως δεν έχουν ανάγκη αυτοπροβολής και σπάνια μαθαίνει ο κόσμος για την ύπαρξή τους. Δεν πάνε να πλουτίσουν απο αυτο το χάρισμα, απλά ζούν ήσυχα και δίχως ντόρο κάπου.

Αντίθετα οι “Μή έχοντες” το χάρισμα, κάνουν τόση φασαρία να γίνουν πιστευτοί, που στο τέλος μέχρι και οι ίδιοι πείθονται πως είναι χαρισματικοί. Μετά, αποκτούν το ανάλογο θράσσος φυσικά, με το οποίο υποδύονται ρόλους, παίρνουν και το ανάλογο ύφος που θυμίζει “χίλιες και μία νύχτες” μαζί με κάτι απο τουρκία-αραβία-ινδία-τρίκαλα-ξάνθη και αθήνα, ανοίγουν κι ένα “μαντείο” περιμένοντας σαν τις αράχνες το κουτό κι ευκολόπιστο θύμα να του αλαφρώσουν τον αβάσταχτο πόνο που ‘χει στην καρδιά και το δυσκολοβάσταχτο και περιττό βάρος που ‘χει στο πορτοφόλι, ..να μην ιδρώνει κι όλας.

Μετά, όταν (κι άμα ποτέ) καταλάβει το θύμα ότι έπεσε....”και πολύ θύμα”, αρχίζει τις φωνές τις μυνήσεις και τις φασαρίες μα το...los portofolios έγινε una paloma blanca...και πέταξε!!

“Να μι ντόσεις το χέρι σου να σί πώ τη μοίρα σου να σι πώ το ριζικό σου καλέ, ασήμωσε να σι το πώ, γιατί άμα ντέν μι το ντόσεις μιγάλο κακό τα σι βρεί!”

Σώπα μωρή!...Να σι ντόσω μήπως κανένα φάσκελο καλύτερα μπάς και σου φέξει; γιατί άμα σε περιλάβω στο κυνήγι με τίς καρέκλες, είμαι σίγουρος πως το κακό, εσένα θα βρεί...και μετά θα κάνω εγω σε σένα τον Μέντιουμ κάπως έτσι....:”αωωωωω...καρούμπαλα βλέπω, ζαλάδες θα νοιώσεις, απο διπλή τζαμόπορτα θα περάσεις, και σε άσπρο κρεβάτι θα ξαπλώσεις, ένας μέσα στ' άσπρα, σου κρατάει το χέρι ...κοιτώντας σου την πίεση που σου ανέβηκε απ' το πολύ ξύλο...” ..καλά τα πάω σύντεκνοι ; (έχει τυπωθεί στην εφημερίδα "Εβδομάδα" του Τορόντο όπου και αρθρογραφώ)