Η τραγουδίστρια

"ήτανε μια φορά μάτια μου,
κι έναν καιρό
μια πεταμένη γκόμενα,
να σε χαρώ
έψαχνε κάναν γέρο,
να 'ν παραλής
όλα να του τα πάρει,
να τον μαδήσ'.."

Πέρασαν χρόνοι και καιροί, και ο ένας γέρος διαδέχονταν τον προηγούμενο. Και η τέτοια ζούσε καλά, πολύ καλά, διότι το μόνο που έκανε ήταν να κοιμάται με τους παππούδες και να προσκυνάει τα ζαρωμένα τους απ' αυτά. Τα υπόλοιπα έρχονταν μόνα τους. Τραγούδαγε -τρόπος του λέγειν- σε κάθε μπουζουξίδικο που εύρισκε, παριστάνοντας την τραγουδίστρια, κοινώς αοιδό, όπως ..αοιδίον, τουτέστιν από φωνή μ**νί, Κακοφωνίξ σκέτος δηλαδή.

Στα καζίνα κάθε βράδυ, μέχρι που δεν τους άφησε πούπουλο ατίναχτο, όλα τους τα τίναξε, χαλιά, σεντόνια, πορτοφόλια, τίποτε δεν άφησε ατίναχτο..
Συνέχισε να τραγουδάει για ένα διάστημα στο μπάνιο να μη χάσει τη φόρμα της, όπου όμως σταμάτησε πάλι αναγκαστικά μετά απο λίγους μήνες διότι ξεκόλλαγαν τα πλακάκια της τουαλέτας απ' τη φωνής της και πέφταν οι σοβάδες.

Ακολούθως, της προτάθηκε ένας ρόλος σε μια ταινία του "Αστερίξ", όπου θα έπαιζε τον "Κακοφωνίξ", μα μόλις την είδε ο σκηνοθέτης, έκανε τον κινέζο, γιατί τουλάχιστον ο ρίαλ Κακοφωνίξ βλέπεται, και την έστειλε στο διπλανό πλατό, όπου γίνονταν τα γυρίσματα για την Παναγία των Παρισίων να παίξει τον Κουασιμόδο, και που ο ρόλος της πήγαινε γάντι.

Φήμες ακούστηκαν, πως έπαψε να χτυπάει η καμπάνα μετά που τραγούδησε αυτή, και η Παναγία μετακόμισε απο την εκκλησία των Παρισίων και πήγε σε μια άλλη εκκλησία της Παναγίας, στην Ολλανδία.

Κάποτε, ήρθε να τραγουδήσει (δολοφονήσει λέγεται κανονικά) στο μαγαζί που δούλευα. Μόλις την άκουσα στις πρόβες, τα μαλλιά μου από πράσα, γίνανε κουνουπίδια. Ακόμα τα χτενίζω και βγάζω μυγάκια, σπάζοντας τσατσάρες..

Γυρνώντας τριγύρω το βλέμμα μου, είδα κι άλλους συναδέλφους να έχουν παράξενες όψεις, μέχρι και ο σερβιτόρος ο Γιώργης έβγαλε άξαφνα μαλλιά, ενώ πριν υπήρχε στο κεφάλι του το απόλυτο ξέφωτο.

_Γιατί ρε μάστορα μας το έκανες αυτό; ρώτησα το αφεντικό..
_Γιατί έχει πολλούς καψούρηδες..

Πήγα πιο κοντά, και τι να δω, μισό δάχτυλο μακιγιάζ και δεν μπορούσε να κρύψει τα χάλια της.
_Ρε φιλενάδα;
_Λέγε και κομμένα τα ΡΕ
_Καλά ρε. Δε με λες; σοβαρά τώρα, εσύ, έχεις καψούρηδες ..;
_Αμέ, τι με πέρασες;
_Να κρατήσω τη γνώμη μου για μένα;
_Άν έχεις αρχίδια να την πεις σταράτα ρε, λέγε, γιατί με πέρασες;
_Για μούμια
_Τι πράγμα;
_Ρωτάς και τι πράγμα; μούτρα είναι αυτά;
_Γιατί, δεν σ' αρέσουν τα μούτρα μου;
_Όχι! εσένα σ' αρέσουν;
_Βεβαίως, και πολύ μάλιστα
_Νορμάλ, 80 χρόνια τώρα, τα συνήθισες
_Τα δικά σου καλύτερα είναι;
_Δεν τα πασαλείβω πάντως με μπογιές να ομορφύνουν
_Εγώ τα πασαλείβω;
_Όχι, βουτάς μέσα στη μπογιά. Και, δε με λές; ποιος σε βάφει; Κάποιος σοβατζής μόνος του, η ολόκληρο συνεργείο μπογιατζήδων;
_Χα χα..Ας γελάσω..
_Μη γιατί τρομάζω, θυμίζεις πάνθηρα
_Κρύε
_Πώς να μην είμαι κρύος όταν συνομιλώ με σένα..
_Σε φοβίζω και με λές πάνθηρα;
_Πάντοτε φοβόμουν τα άγρια ζώα, να φανταστείς, δεν πήγα ποτέ σε τσίρκο, ..Μα πάντα το τσίρκο, ερχόταν σε μένα.
_Σοβαρά; τσίρκο είναι εδώ; νόμιζα μπουζουξίδικο..
_Τώρα με σένα, όντως τσίρκο καταντήσαμε..

Να χαίρεσαι τους καψούρηδές σου γιαγιά. Και να θυμάσαι, σαβουρογάμηδες πάντα θα υπάρχουν, μα εσύ ποτέ δεν θα γίνεις τραγουδίστρια. Κάποια πράγματα είναι Θεία χαρίσματα, κι εσύ το μόνο χάρισμα που έχεις, είναι να ζεις σαν παράσιτο, σαν βδέλλα, φτηνή και ανύπαρκτη, ψάχνοντας συνεχώς από κάπου να αρπαχτεί, να πιει αίμα, για να επιβιώσει.
Μα άλλο με ανησυχεί.. ότι δεν είσαι η μόνη.
Έγινε μόδα, και δεν μ' αρέσει καθόλου..