Long weekend..

Πάμε στο εξοχικό των γονιών μου; μου λέει η Τζένη την Παρασκευή που μας πέρασε. Και δεν πάμε; Της απάντησα. Βλέπεις, είχαμε τρείς μέρες ελεύ...

Πάμε στο εξοχικό των γονιών μου; μου λέει η Τζένη την Παρασκευή που μας πέρασε. Και δεν πάμε; Της απάντησα. Βλέπεις, είχαμε τρείς μέρες ελεύθερες, λόγω του Long weekend, οπότε μπορούσαμε να βγούμε έξω για λίγο απο το θόρυβο της πόλης του Τορόντο, κάπου ήσυχα, να ηρεμήσουμε, και το εξοχικό των γονιών της ήταν η καλύτερη επιλογή. Δύο ώρες διαδρομή με το αυτοκίνητο -να οδηγάει εννοείται η Τζένη, κόβοντας δρόμο μέσα απο φάρμες...αλλιώς..- ένα σπιτάκι στις όχθες της λίμνης, με μια μικρή προβλήτα για την εξωλέμβια, ένα μικρό μπαλκονάκι πάνω απο το νερό της λίμνης να την αράζεις και να ρεμβάζεις, παράδεισος σου λέω! Θα έρθει και ο αδερφός μου με τα παιδιά, μου λέει ενώ φτάναμε στον προορισμό μας, ίσως μάλιστα να είναι ήδη εκεί.. Με έπιασε κρύος ιδρώτας.. Μιλάς σοβαρά; Φυσικά, γιατί; δεν θές την παρέα του αδερφού μου; Ποιός μίλησε για τον αδερφό σου ρε παιδάκι μου, για τα τιγράκια που 'χει μιλάω... Βλέπεις, ο Ηλίας έχει δυό κορούλες, οι οποίες -γερά να 'ναι τα παιδιά- είναι ικανές να καταστήσουν μέσα σε μιά ώρα, έναν παράδεισο, σε πεδίο μάχης. Ειδικά η μεγάλη του...σκέτη τσούχτρα, να σε φυλάει ο Θεός άμα σε πάρει στραβά.. Και δεν μου λές; την ρώτησα κάπως ανήσυχος, πότε θα γυρίσουμε; Δευτέρα λέω, γιατί; Θα μείνει και ο αδερφός σου με τα ...παιδιά; Ε, ναί! Ω! χαρά! θα περάσουμε ένα υπέροχο τριήμερο, κατάλαβα.. Η Τζένη έψησε τα κοτοπόδαρα και τις μπριζόλες στο μπάρμπεκιου, και πράγματι ήταν νοστιμότατο το φαγητό, μα δεν έμεινα πολλή ώρα στο τραπέζι, δύσκολα να με ανεχθεί η "τσούχτρα" του Ηλία, η οποία έκανε τα πάντα ώστε να πάω για τσιγάρο, μπάς και ηρεμήσω. Πάμε Νίκο μια βόλτα με την βάρκα; μου λέει ο Ηλίας κατά το απογευματάκι, μετά το φαγητό. Πάμε, του απάντησα, και όντως ήθελα επιτέλους να την οδηγήσω μια φορά..απο πέρυσι, όλο σκεπασμένη με την τέντα της και επάνω στο τρέϊλερ την έβλεπα. Μπαμπάαααααααααα.......κι εγώωωωωω σέλω μπόουτ... Καλά, μέσα δεν ήταν τώρα δά και έτρωγε; Πότε βρέθηκε εδώ το σκ..παλιόπαιδο; Βάλε το σωσίβιο, της λέει τότε ο πατέρας της και θα σε πάρουμε μαζί μας..Νίκο πάρε και σύ το δικό σου, είναι μέσα στο γκαράζ.. Τι να πάρω; Το σωσίβιο.. Γιατί; Πρέπει να το φοράμε στη βάρκα... Μα δεν θα έρθω Ηλία μαζί...πάνε με το παιδί, ίσως πιο μετά.. Τελικά έκανε βόλτΕΣ η Χριστίνα, διότι αυτό είναι το όνομα της "τσούχτρας" μας, κι εγώ έμεινα σα μαλάκας καουμπόης στην προκυμαία να αγναντεύω τα Λούνια λίγο σα 'κείθε, που μου κούναγαν κοροϊδευτικά την ουρά τους, σαν τον ντάφυ. Άρχιζε σιγά σιγά να πέφτει ο Ήλιος, και η κάμπια δεν χόρταινε βόλτες, άρχισα να τα παίρνω κι εγώ..με το σκοτάδι που να πάς στη λίμνη; δεν φαίνονται οι σημαδούρες, και δεν είμαστε να καρφώνουμε τη βάρκα σε τίποτα ξέρες.. Αύριο να δείς τι θα πάθεις ..σκατού, είπα μέσα μου με κακία...άμα δείς βάρκα εδώ μπροστά, να με χέσεις..θα την οδηγάω μέχρι να μη μείνει στάλα βενζίνη στο τεπόζιτο..grrrrrrrrrr!! Η Τζένη, λές και διάβασε τις καλοκάγαθες κι ευγενικές μου σκέψεις, με πλησίασε και μου είπε, "καλά βρε αγάπη μου, το μωρό συνερίζεσαι; μη γίνεσαι πιο παιδί κι απ' το παιδί.." Τώρα τι της λές...με λές; Γιατί συνερίζομαι το ...παιδί αγάπη μου; Γιατί σε βλέπω που 'χεις νεύρα.. Και τί έπρεπε να έχω; πονόδοντο; Τώρα όπου να 'ναι θα γυρίσουν και θα πάμε εμείς, έλα μην κάνεις έτσι.. Δεν θέλω να πάω βόλτα! είπα τσιτωμένος με πείσμα.. Καλά λέω πως κάνεις σαν παιδί.. Καλά κάνω.. Κάποια στιγμή, ήρθε η ώρα για ύπνο. Εμένα με έζωσαν τα φίδια.. Ρε Ηλία; Εγώ ροχαλίζω σαν χαλασμένο δισκοπρίονο ρε σύ, τί κάνουμε τώρα; Α, δεν τρέχει τίποτε, κάτι άλλοι να δείς πως ροχαλίζουν. Ποιοί άλλοι; Εγώ! Εσύ; και...ροχαλίζεις πολύ; Πολύ; εδώ ρε Νίκο ξυπνάω κι εμένα με το ροχαλητό μου... Καλό, μου άρεσε και έβαλα τα γέλια.. Μη γελάς, σοβαρά σου μιλάω..είχα ανοίξει τα μάτια μου απο το δικό μου ροχαλητό, και ενώ ακόμη ροχάλιζα, με ανοιχτά τα μάτια, προσπαθούσα να καταλάβω ποιός ροχαλίζει.. Την επομένη το πρωϊ, μετά τον Πρωϊνό καφέ και πρίν ξυπνήσουν τα μικρά, πήρα την Τζένη, τον Ηλία, το σωσίβιό μου, το μπιτόνι με την βενζίνη και μπήκαμε στη βάρκα, με πλώρη το άγνωστο.. ΤΟ ΞΕΚΩΛΟΣΑΜΕ σας λέω...άσε που αρχίσαν όλοι να αναρωτιούνται που ξέρω να οδηγάω τόσο καλά την εξωλέμβια... Τι να τους έλεγα; ότι στην προηγούμενη ζωή, ήμουν ένας απο τους πειρατές της Καραϊβικής; ..σιγά να μη με πιστεύανε..!

Δημοσίευση σχολίου Default Comments

  1. LOIPON EDW DEN VAZW ONOMA ETSI GIA NA MHN PAREKSIGI8W ...
    ALLA RE PAIDI MOU TI NA SOU PW O LOGOS HTAN AKRIVOS O IDIOS POU PERIEGRAPSES TNA MHN ANEVOUME EPANO STAS EKOXAS ME TO MPALKONAKI TIS HREMIAS ..OSO MPOREI TOULAXISTON NA EINAI OTAN DEN EINAI EKEI H PIPI H FAKIDOMITI ...
    O AGNWSTOS......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. xμμμ,,, Σαν να γνωστός μου φαίνεται ο από πάνω... χμμμμ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. WXXXXXXXXXXX (PWS GRAFETE AUTO STA ELLINIKA? )

    Αλλα το τούτο του στο καράβι που οδηγάει είναι φανταστικό xaxxa

    άγνωστος στρατιώτης.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. KAL SAN TON LATSH XORIS KAPELO EISAI STH FOTO;ALA KAI H TSOUXRA SE EKANE AEROPLANO;AMA 8ES KSANAPIGENE MAZI THS AMA DEN SE BALEI STON PATO;KAI ANTE META NA BGEIS EKSO :OX AMAN

    ΑπάντησηΔιαγραφή

emo-but-icon

Αναγνώστες

item