Ναι, σε σένα μιλάω..

Πέρασαν χρόνια.. μεγαλώσαμε..ναι, μεγαλώσαμε.. μεγαλώσαμε και ξεχάσαμε να παίζουμε, ξεχάσαμε να χαμογελάμε, ξεχάσαμε να μιλάμε.. μεγαλώσ...

Πέρασαν χρόνια..
μεγαλώσαμε..ναι, μεγαλώσαμε..
μεγαλώσαμε και ξεχάσαμε να παίζουμε, ξεχάσαμε να χαμογελάμε, ξεχάσαμε να μιλάμε..

μεγαλώσαμε και χαθήκαμε.. δεν βλεπόμαστε πιά..
ζούμε μακρυά ο ένας απο τον άλλο, μα ούτε και επικοινωνούμε..
χαθήκαμε σε σκέψεις και έγνοιες, χαθήκαμε ανάμεσα σε άγνωστο κόσμο, χαθήκαμε κι απο τον ίδιο μας τον εαυτό..

ψάχνουμε να μας βρούμε, μα που χρόνος για περισυλλογή και αυτοκριτική..
τρώγαμε απο το ίδιο πιάτο, σου έλεγα παραμύθια να κοιμηθείς, σου κράταγα το χέρι όταν άστραφτε και βροντούσε να μη φοβάσαι.. και πια δεν μιλάμε,
αφήσαμε εγωισμούς και λάθη νεανικά, να κάνουν νερό αυτό που η φύση δεν μπορεί να νερώσει..

που να είσαι τώρα, τί να κάνεις, πώς περνάς.. άραγε πονάς;
άραγε με σκέφτεσαι κάποιες στιγμές;
είναι φορές που θυμάμαι όταν ήμασταν μικρά με πίκρα, δεν θα ήθελα ποτέ να ξαναγίνω παιδί..άσε τι λένε οι άλλοι..

κοιτάζω στον καθρέφτη τα μαλλιά που γίνονται γκρίζα και χαμογελώ μελαγχολικά.. "σου πάνε" συλλογιέμαι, παίρνοντας κουράγιο μόνος μου..
Τα δικά σου; Πάντα είχες κατάμαυρα, και πανέμορφα μακρυά μαλλιά.. 

Προσπαθώ να εξιλεωθώ από τα λάθη μου, τα φαντάσματα του παρελθόντος, που με κυνηγάνε σαν Ερινύες.. τα φαντάσματά μου..
Πόσες φορές θέλησα να κλάψω, μα ξέχασα πως κλαίνε.. Και το είχα τόσο πολύ ανάγκη.
Να ζητήσω συγνώμη απο όσους πλήγωσα, απο όσους πόνεσα, κι ας μην την έπαιρνα ποτέ.. εξιλέωση ζητούσα, εξιλέωση ζητάω..
ήταν στιγμές, που δεν με ένοιαζε κι αν πέθαινα, αρκεί να μην έβλεπα πλέον τα φαντάσματα..

Πως χαθήκαμε έτσι..πως τα φέρνει η ζωή.. προσπαθώ να σου μιλάω συχνά, ακόμη και τώρα, δίχως να με ακούς, δίχως να με βλέπεις, να σου μιλάω κι ας μην το ξέρεις, ας μην το νοιώθεις.. μα έχω ανάγκη να σου μιλάω..
σε σένα το λέω.. σε σένα..
ναι, σε σένα Χριστίνα.. εγώ είμαι..
ο Νίκος, ο αδερφός σου..

Related

Η ζήλια..

Λένε πως, σε ένα ζευγάρι, θεμιτό και καλό είναι, να υπάρχει μια δόση ζήλιας. Να συμφωνήσω ως εδώ. Αμ έλα που σχεδόν ποτέ η δοσολογία δεν είναι σωστή.. και οι αρχαίοι μας έλεγαν, "πάν μέτρον άριστον", ...

Οι ποιητές του σήμερα

Πολύς ντόρος τελευταία σε μια σελίδα με στίχους και ποιήματα, για τα λεγόμενα πνευματικά δικαιώματα. Έχουν πανικοβληθεί κάποιοι, μην τους "κλέψει" κάποιος τα αριστουργήματά τους. Άμα ο άνθρωπος καβαλή...

Οι ..ντροπαλοί

Είναι πολλά αυτά που με αρρωσταίνουν. Ξέρετε όμως τι δεν αντέχω επίσης; τους δήθεν ντροπαλούς. Περιμένουν με καρτερικότητα, δίχως να εκδηλώνονται, μέχρι να κάνεις το πρώτο λάθος, να βωμολοχήσεις...ένα...

Νεότερη ανάρτηση Επιτέλους!
Παλαιότερη Ανάρτηση Ο Πάντζος

Δημοσίευση σχολίου Default Comments

  1. Ρε συ ΑΑΤΟΝ, γιατί μου μαύρισες τη ψυχή βραδιάτικά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Λοιπόν το ξαναδιάβασα... γιατί δεν της το στέλνεις; Δεν ξέρω κι ούτε θέλω να μάθω τι και πως, αλλά ποτέ δεν είναι αργά... άντε να χαρείς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Νίκο μου, συμφωνώ απόλυτα, μακάρη να είχα ή να έβρησκα το τηλεφωνό της... Άν και με όλα που μ'εχεις πει, πιστεύω οτι και εκείνη σε σκεύτεται και σε χρειάζεται. Άντε πάρε... διπλα σου θα 'μαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ..είναι στιγμές, που με πιάνει μια μελαγχολία, και γράφοντας μου περνάει, η έτσι την αντέχω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλημέρα Νικόλα μου. Θα ξεκινησω λέγοντας ότι είσαι πραγματικά , το πιστευω για σένα, πολύ ευαίσθητος άνθρωπος και καλό παιδί. Αυτό που έγραψες, θα μπορούσα να το είχα γράψει εγώ. Ήμουν σίγουρη από την αρχή που το διάβαζα , ότι μιλούσες για την αδερφή σου.

    Σου λέω ότι θα μπορούσα να το έχω γράψει εγώ, όχι με την έννοια ότι κι εγώ έχω πολύ καιρό να δω την αδερφή μου, αλλά με την έννοια ότι παρόλο που τη βλέπω (όχι και τόσο συχνά είναι η αλήθεια , μένουμε σε διαφορετικές πόλεις ) πολλές φορές νοιώθω ότι μου λείπει πολύ. Και στο παρελθόν ακόμη περισσότερο...Κι αυτό γιατί άφηνα τον εγωισμό μου να με πιάσει για τα καλά, κι έλεγα "¨δε με παίρνει τηλ?" ...."ε τότε ούτε κι εγω! ". Ευτυχώς μου φυγε αυτός ο εγωισμός και απλά κατάλαβα και κατανόησα τον χαρακτήρα της .

    Αν τα διαβάσει τώρα που τα γράφω θα με χ@#ει ...αλλά δεν πειράζει! Τώρα καταλαβαίνω το χαρακτήρα της! χα χα χα χα !! Ωχ τι με περιμένει!!

    Σου το υπογράφω με τα δυο μου χέρια, ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μην της λείπεις κι εσύ και να μη σε σκέφτεται. Ακόμη και για τους χειρότερους λόγους να έχετε χαθεί, σίγουρα σε πονά και σίγουρα θα σε αγαπά για πάντα. Το αίμα νερό δε γίνεται ό,τι και να λέμε. Εχω δει αδερφια γέρους που έκαναν πενήντα χρόνια να μιλήσουν κι όταν ο ένας "έφυγε" ο άλλος έπεσε να μπει κι αυτός στο λάκκο. Παρόλο που μέχρι πριν λίγες μέρες δε μιλούσαν καν....

    Ο εγωισμός είναι άτιμο πράγμα....

    Δε λέω ότι εσείς χαθήκατε από εγωισμό , δεν ξέρω για ποιους λόγους μπορεί να έχετε χαθεί - είναι δικά σας θέματα αυτά, αλλά ο εγωισμός της καθημερινότητας και της δικής μας εξέλιξης , είναι αυτός που πολλές φορές μας απομακρύνει.

    Λοιπόν, είμαι σίγουρη ότι μέχρι τώρα έχεις βαρεθεί να διαβάζεις για αυτό θα σταματήσω. Είναι να μην πάρω φόρα...Αμα πάρω , δε σταματώ ρε γαμώτο! Τι πράγμα κι αυτό! :D

    Kάτι ακόμη και φεύγω...

    Διακρίνω ότι έχεις αγάπη μέσα σου να δώσεις. Μην την κρατάς πνιγμένη μέσα σου. Ακόμη και την αγάπη για την αδερφή σου, μέχρι να την ξαναβρείς, χάρισε την απλόχερα γύρω σου...Κι η αγάπη που εσύ θα χαρίσεις απλόχερα, θα σου φέρει για δώρο πίσω την αγάπη της αδερφής σου. Νόμος του σύμπαντος!

    Ωχ ...το παραβαρυνα ...συγγνώμηηηηη!!!


    Καλή σου μέρα Νικολιό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ...τρία χρόνια μετά ελπίζω και εύχομαι
    ακόμα και αν άφησαν σημάδια,
    οι πληγές να επουλώθηκαν....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

emo-but-icon
:noprob:
:smile:
:shy:
:trope:
:sneered:
:happy:
:escort:
:rapt:
:love:
:heart:
:angry:
:hate:
:sad:
:sigh:
:disappointed:
:cry:
:fear:
:surprise:
:unbelieve:
:shit:
:like:
:dislike:
:clap:
:cuff:
:fist:
:ok:
:file:
:link:
:place:
:contact:

Αναγνώστες

item